ΑΙΩΝΙΑ ΦΩΤΙΑ
Όπως είδαμε παραπάνω, ο Χριστός είπε ότι οι ασεβείς θα καούν “στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του” (Ματθαίον 25:41). Στο βιβλίο του Ιούδα υπάρχει ένα παράδειγμα που αποκαλύπτει τι είναι η αιώνια φωτιά: “Όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και οι ολόγυρα απ’ αυτές πόλεις, που, κατά τον ίδιο τρόπο μ’ αυτούς, παραδόθηκαν στην πορνεία, και ακολούθησαν πίσω από άλλη σάρκα, αποτελούν μπροστά μας παράδειγμα, που πρόκειται να τιμωρηθούν με την αιώνια φωτιά” (Ιούδα 1:7). Η ιστορία της ασέβειας των Σοδόμων και Γομόρρων καταγράφεται στη Γένεση κεφάλαιο 19. Ο Λωτ, ο μόνος δίκαιος άνθρωπος στην πόλη, σώθηκε από την καταστροφή μαζί με τις κόρες του. “Και έβρεξε ο Κύριος επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα θειάφι και φωτιά από τον Κύριο του ουρανού, κατέστρεψε αυτές τις πόλεις... και να, καπνός ανέβαινε από τη γη, σαν καπνός από καμίνι... όταν ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις” (Γένεση 19:24-29). Προφανώς η “αιώνια φωτιά”, η οποία κατέστρεψε την πόλη δεν συνεχίζει να καίει στις μέρες μας· συνέχισε όμως να καίει, χωρίς να μπορέσει κανένας να τη σβήσει, μέχρι να κάψει τα πάντα.[1] Με τον ίδιο τρόπο η “αιώνια φωτιά” που θα καταστρέψει τους ασεβείς, θα τους καταστρέψει για πάντα. Δεν θα καίγονται αιωνίως, απλά το αποτέλεσμα θα είναι αιώνιο.
Η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η “αιώνια φωτιά” που αναφέρει ο Χριστός στο Ματθαίον 25:41 “είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του”. Προφανώς η φωτιά θα έχει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα στους ασεβείς, όπως και στον Σατανά. Η κατάληξη του Σατανά περιγράφεται στον Ιεζεκιήλ 28. “Ο βασιλιάς της Τύρου (ο Σατανάς)[2] …γέμισε το εσωτερικό (του) από ανομία και αμάρτησε” (εδ. 12,16). Ο Θεός προφέρει το τέλος του: “Γι’ αυτό θα σε απορρίψω (ο Θεός) από το βουνό του Θεού ως βέβηλο... Βεβήλωσες τα ιερά σου εξαιτίας του πλήθους των αμαρτιών σου... Γι’ αυτό θα βγάλω φωτιά από ανάμεσά σου (η αιώνια φωτιά που αναφέρεται στο Ματθαίον 25:41), η οποία θα σε καταφάει· και θα σε κάνω στάχτη επάνω στη γη, μπροστά σε όλους εκείνους που σε βλέπουν. Όλοι εκείνοι που σε γνωρίζουν ανάμεσα στους λαούς, θα εκπλαγούν για σένα· θα είσαι φρίκη, και δεν θα υπάρξεις μέχρι τον αιώνα” (εδ. 18,19).
Ο Σατανάς θα εξαλειφθεί πλήρως· δεν θα βασανίζεται αιώνια στην κόλαση και με κανένα τρόπο δε θα κυριεύει την κόλαση με βασανιστήρια, όπως υποστηρίζεται ευρέως. Ως υπεύθυνος και υποκινητής της αμαρτίας, η καταστροφή του θα είναι η πιο φρικτή από όλων των ασεβών ( “θα βασανίζεται ημέρα και νύχτα” Αποκάλυψη 20:10).[3] Όμως ακόμα και εκείνος στο τέλος θα αφανισθεί - “δεν θα υπάρξει μέχρι τον αιώνα” (Ιεζεκιήλ 28:19).
Ο Χριστός ονόμασε την “αιώνια φωτιά” που καταστρέφει πλήρως τον διάβολο και τους ασεβείς “αιώνια κόλαση” (Ματθαίον 25:41,46). Αυτό δεν σημαίνει ότι η κόλαση θα υπάρχει αιώνια, αλλά ότι η κόλαση είναι το αιώνιο αποτελέσματα. Ο απόστολος Παύλος το διασαφηνίζει στη Β΄ Θεσσαλονικείς 1:7-10: “Ο Κύριος Ιησούς θα αποκαλυφθεί από τον ουρανό μαζί με τους αγγέλους της δύναμής Του, μέσα σε φλόγα φωτιάς, κάνοντας εκδίκηση σ’ αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό, και σ’ αυτούς που δεν υπακούν στο ευαγγέλιο του Χριστού, οι οποίοι θα τιμωρηθούν με αιώνιο όλεθρο από το πρόσωπο του Κυρίου, και από τη δόξα της δύναμής του, όταν έρθει... κατά την ημέρα εκείνη ”.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: Η ΨΥΧΗ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
[1] Αυτή είναι επίσης η σημασία της φράσης, “ακατάσβεστη φωτιά” στο Ματθαίον 3:12 και στο Λουκάν 3:17.
[2] Είναι προφανές ότι η περικοπή αυτή αναφέρεται στον Σατανά και όχι στον κυριολεκτικό βασιλιά της Τύρου, επειδή 1) Η περικοπή είχε αναφέρει ήδη τον επίγειο ηγέτη της Τύρου με τον όνομα “ηγεμόνα της Τύρου” (εδ. 1-10), 2) Ο “βασιλιάς της Τύρου” “στάθηκε στην Εδέμ, στον παράδεισο του Θεού” (εδ. 13), ήταν “χρισμένο χερούβ, για να επισκιάζει... στο άγιο βουνό του Θεού” και “περπατούσε ανάμεσα σε πύρινες πέτρες” (εδ. 14,15).
[3] Αυτό το εδάφιο δηλώνει ότι ο Σατανάς “θα βασανίζεται ημέρα και νύχτα, στους αιώνες των αιώνων” και με την πρώτη ανάγνωση φαίνεται να αντικρούει την περικοπή στον Ιεζεκιήλ κεφάλαιο 28. Ωστόσο, αυτή η φράση αποτελεί μια σύνοψη του εδαφίου Αποκάλυψη 14:11, που λέει: “Και ο καπνός του βασανισμού τους ανεβαίνει σε αιώνες αιώνων· και δεν έχουν ανάπαυση ημέρα και νύχτα όσοι προσκυνούν το θηρίο”. Είναι ο καπνός, το μνημείο των μαρτυρίων, που ανεβαίνει αιώνια. Το μαρτύριό τους είναι η έλλειψη ανάπαυσης και είναι παροδικό: “ημέρα και νύχτα”, μια φράση που αναφέρεται σε μια περίοδο που, αν και φαίνεται ατέρμονη, κάποτε θα τερματιστεί, βλ. π.χ. Γένεση 8:22, 32:4, 42:3, Αποκάλυψη 12:10. Δεν έχουν ανάπαυση όταν “προσκυνούν το θηρίο” (δεν λέει ότι δεν έχουν ανάπαυση, επειδή προσκύνησαν το θηρίο, όπως θα συνέβαινε, αν το εδάφιο αναφερόταν σε μια μόνιμη κατάσταση που είναι συνέπεια μιας προηγούμενης πράξης). Το βασανιστήριο θα έχει ένα μόνιμο αποτέλεσμα, θα είναι μια πλήρης και ολοκληρωτική καταστροφή και το μόνο ίχνος που θα εναπομένει θα είναι το μόνιμο μνημείο καπνού. Αυτή η ερμηνεία επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η Βαβυλώνα “θα κατακαεί με φωτιά” “και δεν θα βρεθεί πλέον”, αλλά “ο καπνός της ανεβαίνει στους αιώνες των αιώνων” (Αποκάλυψη 18:8,21, 19:3).